Inleiden van een bevalling

Een zwangerschap duurt gemiddeld veertig weken, gerekend vanaf de eerste dag van je laatste menstruatie. De exacte duur verschilt natuurlijk per vrouw, want je weet nooit wanneer je kindje geboren zal worden. De dag dat je precies 40 weken zwanger bent, is de uitgerekende bevallingsdatum. Die datum heb je zal zo’n negen maanden in je hoofd en leeft er dus ook echt naar toe. Maar wat als die datum aangebroken is en de bevalling komt nog steeds niet op gang? Wees gerust, er is dan nog niets aan de hand. Zeker bij een eerste bevalling komt het regelmatig voor dat je later bevalt dan de veertig weken. De kans op complicaties wordt niet groter en je mag ook gewoon nog thuis bevallen als je dat graag zou willen. Een leuk feitje: in slechts 3 procent van de gevallen bevalt een vrouw ook daadwerkelijk op de uitgerekende datum.

Inleiden van een bevalling; wanneer gebeurt dat?

Als je echter langer dan 42 weken zwanger bent, ben je over tijd. Thuis bevallen is dan geen optie meer; de bevalling zal vanwege eventuele complicaties in het ziekenhuis plaatsvinden onder leiding van een gynaecoloog. Als de bevalling niet spontaan op gang komt, zal er overgegaan worden tot inleiding van de bevalling. Het inleiden van een bevalling kan pas plaatsvinden als de baarmoedermond rijp is. Is dat niet het geval, moet het eerst rijp worden gemaakt. Dit wordt ook wel ‘primen’ genoemd. Er wordt dan 1 tot 3 dagen voordat de inleiding zal plaatsvinden een gel vaginaal ingebracht. Deze gel bevat het hormoon Prostaglandinen. Deze bevorderen de rijpheid en kunnen ervoor zorgen dat de weeën opgewekt worden. Het kan voorkomen dat na zo’n behandeling de inleiding overbodig wordt, omdat de weeën toch op gang komen.

Is dat niet het geval en de baarmoedermond is rijp, dan kan de inleiding plaatsvinden. Als de vliezen nog intact zijn, zullen deze eerst gebroken moeten worden om te kijken of de weeën toch nog spontaan op gang komen. Als dat niet gebeurt, wordt een infuus met het hormoon Oxytocine in de arm aangebracht. De dosis van dit hormoon wordt geleidelijk (meestal elk half uur) verhoogd, wat zal leiden tot een geleidelijke toename van de weeën.

Weeën die zijn opgewekt door middel van een inleiding zijn vaak heftiger en duren vaak ook langer. De weeën kunnen ook vaak pijnlijker aanvoelen dan bij een gewone bevalling. De reden hiervoor is dat de periodes van ontspanning tussen de weeën korter zijn. Uiteraard kan dit natuurlijk per vrouw verschillen.

Complicaties en risico’s van het inleiden van een bevalling

De meeste inleidingen van een bevalling verlopen zonder complicaties en de risico’s van een ingeleide bevalling zijn over het algemeen niet groter dan bij een reguliere bevalling. De inleiding zal altijd plaatsvinden onder controle en begeleiding van een gynaecoloog. Eventuele risico’s die kunnen voorkomen:

• Een langdurige bevalling: zeker als de baarmoedermond nog niet goed rijp is. Als er geen volledige ontsluiting plaatsvindt, zal er toch worden overgegaan op een keizersnede
• Uitgezakte navelstreng: dit kan gebeuren bij het breken van de vliezen. Een keizersnede is dan noodzakelijk
• Hyperstimulatie: hierbij komen er te veel weeën te snel achter elkaar. Als dit te lang duurt, kan dit leiden tot zuurstofgebrek bij de baby. Een oplossing kan het verlagen van de stand van de infuuspomp zijn. Soms moet een weeënremmend medicijn uitkomst bieden
• Infectie van de baarmoeder: als de vliezen gedurende lange tijd gebroken zijn is het risico hierop tijdens en na de bevalling iets groter
• Beschadiging: het slangetje dat soms ingebracht wordt om de weeënactiviteit te meten, kan beschadiging veroorzaken in de baarmoeder of een bloeding vanuit de moederkoek. Dit komt zeer zelden voor, maar een keizersnede kan dan noodzakelijk zijn.
• Ontsteking op hoofd of bil van de baby: de elektrode die de baby op zijn hoofdje kan krijgen kan een ontsteking veroorzaken op de plaats van de elektrode. Bij een stuitligging is dat op de bil. Het is niet ernstig, maar wel vervelend voor de baby.