Inhoudsopgave
Je hoort vrouwen die net bevallen zijn vaak spreken over de roze wolk waarop ze zweven. Helaas gaan deze gevoelens van blijdschap en geluk niet voor alle vrouwen op; zo’n 10 tot 15 procent van de vrouwen die recent bevallen zijn heeft last van een zogenaamde postpartum depressie (PPD), ook wel postnatale depressie genoemd. Hiermee is dit een veelvoorkomende aandoening.
Kersverse moeder die een lichte vorm deze vorm van depressie ervaren, kunnen last hebben van gevoelens van verdriet, angst, prikkelbaarheid, wisselende stemmingen en vermoeidheid. Deze symptomen verdwijnen in de meeste gevallen binnen twee weken na de bevalling. Als een vrouw getroffen is door een zware vorm van deze depressie, kunnen de symptomen ingrijpender zijn en ook langer aanhouden. In sommige gevallen kan het zelfs een aantal maanden tot een aantal jaren duren, Deze vrouwen voelen zich ook angstig en verdrietig en kunnen ook schuldgevoelens ervaren. Vaak zie je bij deze vrouwen ook dat het gevoel van eigenwaarde erg laag is. Ze hebben weinig energie en interesse (ook soms voor hun eigen kind) en zijn snel geïrriteerd. Vaak zie je ook dat deze vrouwen last hebben van problemen met slapen en eten.
Zoek hulp
Het is erg belangrijk om een PPD niet te negeren en er iets aan te doen. Neem altijd contact op met je huisarts, hij of zij kan je wellicht verder helpen. Het kan zomaar zijn dat de klachten veroorzaakt worden door een medische oorzaak. Denk hierbij aan een schildklierstoornis, bloedarmoede of een laag bloedsuikergehalte. In zulke gevallen kan de oorzaak van PPD aangepakt worden en zullen de klachten snel verdwijnen. Helaas is er meestal geen duidelijke medische oorzaak te vinden en zal de depressie zelf aangepakt moeten worden.
Welke behandelingen zijn er voor PPD?
Als je last hebt van een milde vorm van PPD zijn een aantal ondersteunende gesprekken en praktische maatregelen vaak voldoende om je er weer bovenop te helpen. Heb je echter last van een ernstige vorm van PPD, dan zijn deze praktische maatregelen en een hulp in het huishouden niet genoeg. In zulke gevallen kunnen medicijnen een oplossing bieden. Denk hierbij aan antidepressiva, slaap- en kalmeringsmiddelen of hormonen (progesteron). Vitamine B6 wordt ook weleens gegeven, net als andere vitaminen en mineralen. Slaap- en kalmeringsmiddelen kunnen maar tijdelijk voorgeschreven worden gezien de bijwerkingen (je wordt er erg suf van) en de verslavende aard ervan.
Welke medicijnen je krijgt voorgeschreven, hangt af van de ervaringen van je huisarts en de opvatting die hij of zij heeft met betrekking tot de oorzaken van PPD. Houd er in ieder geval rekening mee dat het even kan duren voordat de medicatie zal aanslaan. En een behandeling die bij de ene vrouw wel goed werkt, kan bij een andere vrouw weer heel anders uitpakken.
Als de huisarts je niet verder kan helpen, verwijst hij je (na verloop van tijd) naar een psychiater of gespecialiseerde psycholoog.
Sommige vrouwen met PPD vinden het fijn om contact te hebben met lotgenoten die dezelfde gevoelens ervaren. Dan kan zowel in groepsverband als individueel (via internet), afhankelijk van wat je zelf het prettigst vindt.
Verhoogd risico op een postnatale depressie
Vrouwen die voor de zwangerschap al last hadden van een depressie, kunnen vatbaarder zijn voor een PPD. Hetzelfde geldt als ziektes zoals een manische depressie in de familie voorkomen. Als je na een zwangerschap een PPD hebt gehad, is de kans op herhaling bij een eventuele volgende zwangerschap zeker aanwezig. Voordeel is dan wel dat je de klachten aan ziet komen en eerder aan de bel kunt trekken voor hulp, waardoor je erger kunt voorkomen. Het is dan ook mogelijk om preventief medicijnen te gaan slikken.
Tenslotte is het belangrijk om een dip niet te verwarren met een depressie. Een zwangerschap en bevalling zijn enorm aangrijpende gebeurtenissen in je leven. Of het nu allemaal van een leien dakje is gegaan of dat je een moeilijke zwangerschap en bevalling hebt gehad. Na negen maanden heb je plotseling de verantwoordelijkheid voor een klein mensje en dat kan je soms aanvliegen. Ook gevoelens van eenzaamheid en een verlangen naar je oude leventje zijn normaal. Praat er in ieder geval over met je partner, je verloskundige, je huisarts of met iemand op het consultatiebureau.
